رواية ضرتي حامل كاملة بقلم الكاتب سيدعبدربه
و ياريت متنزلش من عندها إلا لما تحمل صفية وتنزل بالعيل لامك . اخدت
نفسي و مشيت والدموع فى عنيا بعد شوية جه عبد الله ورايا وحضنى اووى وقالى متزعليش يا حببتى من ماما انتى عارفها طيبة و بتحبك بس عندها وسواس المت وكدة. و عاوزة تشوف عيل . انا هى علشان كدة. تهضم حقى وتظلمنى كدة انا
خاطرك اعمل اى حاجة. علشان اسعدك انت بس . عبدالله يحضنى اووى. و يمسك ايدى يبوسها و يبوسنى فى عنيا علشان مبكيش . عبدالله حببتى عاوز اقولك حاجة انا
متحملة كل دة عشانك انت انت مش متخيل كمية الڼار جوايا قد اية انت متخيل بجيب واحدة بايدى ليك وعلشان تجيب عيل ليك علشان انا مش قادرة احقق حلمك . ومش اعتراض على امر الله لكن صعبة اووى عليا . عبدالله انا عارف يا قلبى و حاسس بيكى متفتكريش انى مش مقدر دة. انا عارفة بس ڠصب عنى . خلاص يا عبدالله اطلع ليها انا مسامحاك . و يارب يكرمك و يريح قلبك . عبدالله لا مش هطلع دة يومك
انتظرونى_سيدعبدربه ضرتى_حامل_بقلم_سيدعبدربه الجزء السابع وانا واقفة
بتكلم مع عبدالله فجأة سمعنا صوت بينادى بووودى انت جيت يا قلبى . بصينا لقينا صفية واقفة على السلم بقميص نوم خفيف اووى . عبدالله بصوت عالى وڠضب ايه الى انتى لبساه دة انتى اتجننتى مش عارفة إن ابويا ممكن يكون هنا ويشوفك كدة !!
صفية مفيش حد هنا يا بووودى انا عارفة . عبدالله حتى